همه‌ی زندگیم شده بچه‌م

کتاب «همه زندگیم شده بچه‌م» تألیف لیلیان نمت-پیر است که با ترجمه‌ی دکتر آذین حسین‌زاده به چاپ رسیده. در معرفی کتاب می‌خوانید: «چه‌قدر این بچه سرو صدا می‌کنه! خفه‌مون کرد این بچه، یه لحظه هم راحتمون نمی‌ذاره! خسته ام کرد! کلافه شدم! خیلی از والدین و به ویژه مادرها از دست بچه ها شکایت دارند. آن‌ها می‌خواهند تا آموزش بچه ها راحت و بی‌دردسر پیش رود، اما می‌ببینند که واقعیت چیز دیگری است. لحظه‌ای می‌رسد که پدرها و مادرها به ستوه می‌آیند و کلافه می‌شوند. خستگی والدین به رفتارهای غیر قابل تحمل بچه دامن می‌زند؛ والدین هم دچار عذاب وجدان و تردید می‌شوند و این دور باطل آن‌ها را اسیر می‌کند. نویسنده‌ای این کتاب که روان‌شناس و روان‌کاو است از والدین دعوت می‌کند که گاهی اواقات ممکن است در همان حالی که عاشق بچه‌ی خود هستند از او متنفر نیز باشند. به نظر او پدر و مادر‌شدن فقط بچه‌داری نیست، بلکه چیزهایی دیگری هم هست از قبیل این‌که:

گاهی استراحت کنیم

گاهی اوقات خود را به جای کودک فرض کنیم

بچه را محور اصلی زندگی قرار ندهیم.

به بچه محبت کنیم، اما افراط نکنیم.

تصور نکنیم که باید بی‌عیب و نقص بود.

گاهی اوقات بچه را به اطرافیان بسپاریم به خودمان برسیم.

این کتاب کمک بزرگی است به آن دسته از والدینی که از بچه‌داری خسته‌شده‌اند.»

گزیده‌ای از کتاب:

«این بچه نیست که وجودمان را تسخیر می‌کند، آن‌چه ما را تسخیر می‌کند چیزی است که او به رغم میل خود و به رغم میل ما،‌وارد زندگی ما می‌کند. این بچه نیست که ما را خسته می‌کند، خستگی ما ناشی از چیزی است که بچه ما را وا می‌دارد تا علیه آن بجنگیم، تصمیم‌هایی است که بچه ما را مجبور می‌کند تا بگیریم؛ این که آیا مثل پدر و مادر خود باشیم یا تمام تلاش خود را بکنیم که هیچ شباهتی بدان‌ها نداشته باشیم. بچه‌ی ما همان کسی است که اشباحی را بیدار می‌کند که نمی‌توانیم مدام آن‌ها را از خود برانیم. فرانسوا ز ژاردن در مقاله‌ای در مجله‌ی واقعیت‌های پزشکی کودکان، می‌نویسد: پدر و مادربودن (…) فرایندی است با کنش‌های متقابل و دایمی که به شکلی غیر منقطع، گذشته‌ی دوردست بازیگران صحنه‌ی خانواده و هم‌‌چنین سهم وضعیت کنونی را زیر سوال می‌برد.»

کتاب «همه زندگیم شده بچه‌م» در انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقمندان به حوزه‌ی روان‌شناسی قرار گرفته است.