غروب زرین فرش ساروق

کتاب «غروب زرین فرش ساروق» تألیفی از شیرین صوراسرفیل است. در معرفی کتاب می‌خوانید: «هر اندازه که زمان به پیش می‌رود و ما در فرصت‌های به دست‌آمده بخت آن می‌یابیم که قدم در جست‌وجوی مناطق مختلفی که قالی‌بافی در آن‌ها جریان دارد بنهیم، چشم‌انداز گسترده‌تری از این هنر بی‌نظیر در مقابل دیدگانمان گشوده می‌شود و این تصور عینیت بیشتری می‌یابد که فرش تا چه اندازه با زندگی مردم ایران آمیخته است. این مسئله را به خصوص در مناطقی که این زمان فرش‌بافی در آن‌ها به دلایل مختلفی دچار انحطاط شده است، بهتر می‌توان احساس کرد.
در غالب خانه‌ها دستگاه‌ها فرش‌بافی زیرپاست. در برخی خانه‌ها دو یا سه دستگاه دیده می‌شود که بر آن‌ها مدت‌های مدیدی است که غبار کم‌کاری نشسته و با اینکه به دلیل سردی بازار فرش چندی است که بر بسیاری از دارها تاری پیچیده نشده و بافنده‌ای برابر آن‌ها ننشسته است ولی همواره امیدی ناخودآگاه حتی تصور بیرون‌بردن دستگاه متروک را به ذهن صاحبخانه راه نمی‌دهد.»

گزیده‌ای از کتاب

از آن‌چه درباره تاریخ اراک گفتیم چنین بر‌می‌آید که این شهر سابقه دیرینی در فرش‌بافی ندارد ولی شواهد تاریخی وضعیت منطقه حکم بر آن دارد که به همان دلایلی که در شهرهای اطراف آن یعنی قم، کاشان، اصفهان و همدان فرش‌بافی وجود داشته این منطقه نیز از فرش‌بافی به دور نبوده و در بعضی بخش‌های آن یعنی ساروق، فراهان، سرابند و مراد‌آباد از قدیم‌ترین ایام، تولید فرش وجود داشته اشت. بنابر بعضی اقوال هنگام عبور شاپور ذوالکتاف از فراهان در ساروق فرشی به او اهدا شده است. بعضی از ظهور اسلام تا قرون متمادی نشان مستندی از فرش در این منطقه نیست، زیرا صرف‌نظر از این‌که فرش کالایی منسوخ و از بین‌رفتنی است وضعیت خاص ناآرامی و درگیرهای مداوم در منطقه مرکزی ایران نیز، خبر از استقرا کارگاه های گسترده و فرش‌های بزرگ و ماندنی نمی‌دهد. تولیدات نیز فراهان و اطراف آن که به احتمال قوی در آن فرش‌بافی رایج بوده است نیز بدون تردید جزو فرش مناطقی نظیر کاشان، اصفهان و حتی ساوه به حساب آمده است. از اواسط حکومت ناصرالدین‌شاه است که فرش اراک حضوری ملموس پیدا کرده و فرش‌های این منطقه بعضا شهرتی جهانی می‌یابند.
کتاب «غروب زرین فرش ساروق» در انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقمندان به کتاب‌های نفیس و ایران‌شناسی قرار گرفته است.