دل ها در آتلانتیس

کتاب « دل‌‌ها در آتلانتیس» از استیون کینگ و با ترجمه مستوره خضرائی تالیف شده است. گزیده‌ای از کتاب را می‌خوانیم:
«دل‌ها در آتلانتیس» نقل پنج روایت به هم پیوسته است از سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰. بن‌مایه‌ی هر داستان در دهه‌ی شصت میلادی و در سایه‌ی جنگ ویتنام شکل گرفته است. در «مردان پست با کت‌های زرد» بابی گارفیلد یازده ساله، دنیایی از غارتگری را در محله‌ی خود کشف می‌کند و این‌که بزرگ‌سالان گاهی نه تنها نجات‌دهنده نیستند، بلکه در کانون ترس و وحشت قرار دارند. در داستانی که عنوان کتاب را بر خود دارد مشتی دانشجو درگیر بازی می‌شوند، امکان اعتراض را کشف می‌کنند و با شرارت مشترک روح خود رویارو می‌شوند که در آن خنده می تواند خروش نهفته‌ی دد منشی باشد.
در «ویلی نانیننا» و «چرا ما در ویتنام هستیم» دو مرد که با بابی در شهرک حاشیه‌ای کنکتیکات بزرگ شده‌اند، شاهد پوچی عصر پس از ویتنام آمریکایی هستند که گاهی درست مثل زندگی خودشان تهی و شبح‌زده به نظر می‌رسد.
و در «ارواح آسمانی شب فرود می‌آیند» بابی به زادگاه خود باز‌می‌گردد که آخرین راز و آرزوی قلبی او انتظارش را می‌کشد.

«دل ها در آتلانتیس» سرشار از خطر، شور و هیجان و احساس است. برخی خوانندگان را به جایی می‌برد که تا پیش از این نبوده‌اند و برخی دیگر را به جایی که هرگز نتوانسته‌اند به طور کامل آن را ترک کنند.

گزیده‌ای از کتاب

«پدر بابی گارفیلد از آن‌هایی بود که در دهه‌ی سوم زندگی، موهای‌شان شروع به ریختن می‌کن و تا حدود ۴۵ سالگی کاملاً بی‌مو می‌شوند. راندال گارفیلد در سن سی‌وشش‌سالگی بر اثرسکته‌ی قلبی درگذشت و از این بدبختی معاف شد. او دلال معاملات ملکی بود و روی کف آشپزخانه‌ منزل کسی دیگر، آخرین نفیس‌هایش را کشید. مشتری خانه در اتاق نشیمن سعی می‌کرد با تلفنی که قطع شده بود آمبولانس خبر کند که پدر بابی درگذشت. بابی، که در آن هنگام سه‌ساله بود، خاطراتی مبهم از مردی داشت که او را قلقلک می‌داد و بعد گونه‌ها و پیشانی او را می‌بوسید اما مطمئن بود که آن مرد پدرش بوده است. روی سنگ قبر راندال گارفیلد نوشتند: درگذشت اندوه‌بار، اما مادر بابی چندان هم متأسف و اندوهگین به نظر نمی‌رسید.»

کتاب « دل‌‌ها در آتلانتیس » در انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقه‌‌مندان به رمان و ادبیات قرار گرفته است.