آنتوان چخوف

کتاب «آنتوان چخوف» تألیف لارنس سنه‌لیک است که یدالله آقاعباسی به زبان فارسی ترجمه کرده. در معرفی کتاب آمده است: « نمایش نامه های چخوفه مثل هر متن فشردهی نمایشی دیگری، در اجرا نیازمند هم نگرش یگانه سازی است که از طرف کارگردان اعمال می شود و هم گروهی از بازیگران قدرتمند است که مثل هستی موزون متنوعی به هم بیامیزند، معلوم شده است که واقع گرایی محض برای انتقال آن چیزی بسنده نیست که جورج کالدرون در سال ۱۹۱۴ آن را سرشت «مرکز گریزه نمایش نامه های چخوف نامید.

سرشتی که در پی آن نیست که ذهن ما را به ملاحظهی درونی رویدادهایی که عرضه می کند، بکشاند، آن قدر آنها را از بیرون در فرایند بزرگتری شکل می دهد که این رویدادها در آن میدرخشند..»

گزیده‌ای از کتاب

« آنتوان پاولویچ چخوف در ۱۷ ژانویهی ۱۸۶۰ در شهر تاگانروگ در کنار دریای آزوف، در جنوب روسیه به دنیا آمد. او سومین فرزند خانواده ای بود که پنج پسر و یک دختر داشتند. این امکان وجود داشت که او هم مثل پدرش پاول یگوروویج بردهای مادرزاد باشد، چون در سال ۱۸۶۱ بود که صحبت آزادی به میان آمد، اما پدر بزرگ او، یگور چخوف، مباشر قابل و فعالی بود و از توانایی مالی خوبی برخوردار بود که توانست آزادی خود و خانواده اش را بیست سال قبل از لغو برده داری یعنی در سال ۱۸۴۱ بخرد. یوگنیا مادر این پسر، دختر یتیم تاجر پارچه و مطیع محض شوهر مستبدش بود. او حساسیتی را که پدر فاقد آن بود به بچه هایش منتقل کرد. چخوف بعدها تا حدی بی انصافانه می گفت که آنها استعداد خود را از پدر و روح خود را از مادرشان به ارث برده بودند.؟

این استعداد در کلیسا به نمایش درآمد. پاول چخوف جز ادارهی مغازه بقالی کوچکی که پسرهایش ساعت های طولانی در آن کار می کردند، (چخوف می گوید در کودکی من کودکی معنا نداشت) به ظواهر پر زرق و برق مذهب علاقه ی زیادی داشت. از دیدن مراسم مذهبی در کلیسای ارتدکس شرقی، نیایش های روزانهی خانوادگی، و به خصوص موسیقی مذهبی لذت می برد. او نام پسرهایش را در گروه هم سرایانی نوشت که خود او آن را بنیان گذاشته بود و رهبری می کرد و آرزو داشت که تبدیل به یکی از ارکان جامعهی تاگانروگ شود.»

نمایشنامه‌ی «آنتوان چخوف» در انتشارات کتابسرای میردشتی به چاپ رسیده است و در اختیار علاقه‌مندان به رمان و ادبیات خارجی قرار گرفته.